Het schaap dat mens heet.

Elke keer blijkt toch maar weer dat de mens een prachtig kuddedier is.
Op zich is daar niets mis mee natuurlijk.
Alleen een groot gevaar hierin is dat er meningsvervaging op de loer ligt. Men wil graag ergens bij horen, dus willen we voor het gemak ook graag onze mening aanpassen.
Ook hier is eigenlijk niet echt iets mis mee, want meningen zijn ervoor om te herzien mits je ook daadwerkelijk achter die nieuwe mening kan staan.
En juist dat vraag ik me wel eens af of het echt zo is.
Ik zie vrij vaak ondoordachte meningen voorbij komen. En vraag je dan door, dan is de mening nergens op gebaseerd en vaak zeer ongegrond.
Mensen worden ook vaak boos. Het veranderen van een mening die iedereen heeft, voelt erg oncomfortabel. Je deelt namelijk dan niet meer de mening van de groep, maar staat voor je gevoel ineens alleen. Terwijl je misschien op dat moment juist een mening hebt die echt van jou is, en die anderen misschien ook willen volgen.

De politiek kent veel meningen, alleen is de ene wat meer uitgesproken dan de ander. Geert Wilders houdt er een zeer uitgesproken mening op na, terwijl Mark Rutte iets voorzichtiger is in het uitspreken van zijn mening.
De sociale media zijn een vergaarbak van meningen van mensen en gaat eigenlijk de hele dag door. Je ziet hierin ook, in de lijn der verwachting, mensen die elkaars mening adoreren, delen, maar ook aanvechten. Als zie je het aanvechten minder snel.
Op dit moment speelt het één en ander in het Midden-Oosten. De Islamistische Staat rukt op en probeert in alle landen van de wereld zijn aanhangers aan zich te binden. Op zich best griezelig in de wetenschap dat ze ook hier in Nederland werven en wat ze ook lukt.
We worden er door het nieuws flink mee bestookt. De rellen in de Schilderswijk in Den Haag, staan ons nog vers in het geheugen. Heel Nederland in rep en roer. Mensen in Den Haag erg angstig, wat ook wel logisch is want IS deinst nergens voor terug.
Het grote gevaar wat hier echter insluipt, in de tunnelvisie. Men ziet alleen wat er gebeurd in Den Haag en het Midden-Oosten. En deze tunnelvisie wordt veelal gevoed door het nieuws. Wat wel een logisch gevolg is van hetgeen er is gebeurd.

Het wil echter niet zeggen dat het overal zo is. Er zijn genoeg plekken in Nederland waar de IS niet echt orde van de dag is en de problematiek als ver van het bed wordt gezien.
Wat ik dan wel bijzonder vind is dat er ook vanuit deze gebieden wel zeer uitgesproken meningen komen over de Islam en natuurlijk IS.
Ik vind het vrij bizar dat je een mening kan vormen over iets waar je eigenlijk geen mening over kan hebben. Simpelweg omdat je er niet bij bent geweest. Je hebt het dus alleen van horen zeggen. Als je het zo stelt, lijkt het vrij ingewikkeld, juist omdat de meeste mensen hun mening hebben gevormd hierin.
Nu is 2% van de wereld bevolking extreem. Dit geld niet alleen voor het Midden-Oosten, maar ook voor alle andere werelddelen en geloofsovertuigingen. Christenen, Boeddhisten, Islamieten, alles.
Wat ik dan wel het griezeligst vind, is dat meningen bij vele mensen erg vast staat en nagenoeg niet valt te herzien. Deze meningen vind ik echter ook vaak vrij extreme gedachten, waardoor bij mij dan weer het vervelende gevoel bekruipt dat er toch nogal wat mensen tot die 2% behoren.
Dit mag je echter niet zeggen, want dat vinden ze over het algemeen niet zo aardig. Over het algemeen kappen ze discussie dan ook snel af. Dat vind ik dan wel weer jammer, want schuw een discussie daarin zeker niet.
Nu baseer ik mijn mening over het algemeen op feiten, en probeer zoveel mogelijk de vooroordelen te laten voor wat ze zijn. En heb ik vooroordelen, dan wil ik graag hierover praten tot ik ze niet meer heb. Er zijn echter heel veel mensen die dat niet doen. Die hobbelen achter de meningen van anderen aan. Eigenlijk ook wel begrijpelijk, want dan horen ze weer ergens bij en voelen ze zich verbonden met de kudde die er net zo over denken.

Mooi voorbeeld vind ik wel het offerfeest. Bloederig geheel en niet echt mijn ding, maar verder als het niet mijn ding zijn gaat het niet. Vanuit mijn vooropleiding heb ik de slachtbanen van verschillende dieren moeten zien en als ik het dan vergelijk met de slachtfeesten, zit er niet zo gek veel verschil tussen. Alleen krijgen de dieren in de Nederlandse slachthuizen vaak eerst pin in de kop waarna we het dier laten verbloeden. En dat gebeurd bij slachtfeesten niet echt. Daar wordt snel en zonder aarzelen de keel doorgesneden, waarna de dood snel intreed. Toch zie je in die dagen de meest vreselijke foto's voorbij komen, waar mensen op de dode dieren gaan zitten. Ook niet echt mijn ding, maar hé dat dier is dood waar maken we ons druk om.

Nu heb ik al eens eerder uitgebreid over de pieten discussie gehad en wil daar dan niet al te veel over uitweiden. Maar men gaat na de Hema nu ook de Albert Heijn boycotten las ik zo tussen de regels door op twitter.
Nou ja, tussen de regels door. Er vond zowaar een digitale aardverschuiving plaats.
Nu hou ik me afzijdig van een boycot. Ik heb er namelijk helemaal geen zin in om erover na te denken waar ik wel en waar ik niet heen kan gaan.
Waar ik me dan weer over verbaas is dat er 1 iemand roept dat er geboycot moet worden, en dat mensen dit blind overnemen.
Ze beseffen echter niet dan er hierin maar één lachende derde is en dat is het bedrijf zelf. Die heeft namelijk een paar dagen lang een dijk van een reclame.
Slechte reclame is namelijk ook reclame!
En toch zijn er maar weinig schaapjes die dit bedenken en die hobbelen allemaal met de kudde mee.
En dat zullen we waarschijnlijk ons hele leven blijven doen.