Met plaatsvervangende schaamte zit ik naar de beelden te kijken van Ingrid. Ingrid heeft twintig eieren naar demonstranten gegooid die demonstreerden tegen zwarte Piet in Volendam en is hier heel erg trots op.
Ik klik de post open en schrik van de haat die daar tevoorschijn komt. Het ene nog racistischer dan het andere. Het is eigenlijk al te laat om het me helemaal onberoerd te laten, en klik met een naar gevoel de post weer weg. Walgelijk.
Wie zijn wij om te bepalen wat voor een ander racistisch voelt. En wie zijn wij om dan met zulke gruwelijke racistische opmerkingen te komen. Ik heb er geen goed woord voor over.

En natuurlijk. Als kind was het voor mij ook gewoon een kinderfeest. Ik heb nooit zwarte piet in verband gebracht met racisme. Waarschijnlijk ook omdat de donkere gemeenschap in de woonplaats waar ik woonde, niet zo heel erg was vertegenwoordigd. Ook op latere leeftijd, was dat gevoel van racisme nog steeds niet zo aanwezig.
Dit veranderde toen ik me er meer in ging verdiepen. Ik voerde gesprekken met donkere mensen, maar verdiepte me ook in de geschiedenis van Sint Nicolaas. Al snel kom je er dan achter dat eigenlijk de hele geschiedenis van Sinterklaas is doordrongen van racisme.
Gek genoeg, wat veel mensen niet weten, is Sinterklaas hierin wellicht het grootste voorbeeld van racisme.
Sint Nicolaas was namelijk een negroïde Turkse heilige. De witte mensen vonden echter dat een man die koek en snoepgoed uitdeelde geen negroïde man kon zijn en maakte plaats voor een witte man. De hulpjes waren van oorsprong witte mensen. Tevens vonden wij niet dat witte mensen hulpjes konden zijn en maakte ze zwart als slaven.
Racisme? Absoluut!

Wij witte mensen zijn graag superieur ten opzichte van anderen. Op zich niet vreemd, dat is iets wat er bij ons al generaties lang in zit. Bij sommige mensen blijft dat gevoel hangen en valt er geen gesprek over te voeren. Die staan uiteindelijk die eieren te gooien.
Er zijn gelukkig velen waarbij inmiddels het besef is binnengekomen dat het wel degelijk racisme is.
Nu is die scheidslijn tussen racisme en discriminatie fragiel en loopt op sommige punten ook wat in elkaar over.
Het grote verschil is echter dat iedereen kan discrimineren. Alleen kan een zwarte Nederlander zal nooit een racist zijn. In beide gevallen is het een vorm van buitensluiten. Alleen bij racisme wordt ook bepaald waar de gediscrimineerde personen gaan wonen, waar ze mogen studeren en waar ze komen te werken. Soms zelfs waar ze boodschappen mogen doen. Een zwart persoon zou dit nooit kunnen bepalen voor een witte Nederlander.
Wat racisme lastiger maakt om te begrijpen, zijn die verschillende interpretaties die het kent. Sowieso voor witte mensen is racisme vaak onbegrijpelijk. Wij kunnen ons er geen voorstelling van maken hoe het voelt om vanwege je huidskleur te worden buitengesloten. Veelal zijn we ons niet bewust van het feit dat onze zwarte buurman niet de kansen krijgt die wij wel krijgen, vanwege zijn huidskleur. Het is een feit dat de kans op een goede baan voor witte mensen groter is dan voor zwarte mensen. 

De superioriteit van de witte mensen is iets wat de zwarte mensen enorm tegen de borst stoot en al snel als racisme wordt gezien, wat vrij logisch is. Ze worden namelijk al vele jaren onderdrukt en als minder gezien. Daar gaat het ook heel vaak fout, omdat witte mensen de neiging hebben om mensen iets op te leggen. Bij de zwarte gemeenschap gaan dan al snel hakken in het zand, en terecht. Overigens is het wel vaak iets wat dan wrijving geeft, maar wat dan met boosheid wordt beantwoord. Als je als witte persoon die boosheid niet snapt, of er niet op wordt gewezen, zal die wrijving niet oplossen. 

Onwetendheid is op zich helemaal niet erg. We zijn zo opgevoed. Het wordt echter schrijnend op het moment dat je als witte Nederlander ook niet open staat voor hetgeen er daadwerkelijk aan de hand is en weigert om te leren van de situatie. Dan zal de racisme blijven bestaan. Iets wat voor ons heel normaal voelt en totaal niet racistisch, kan voor de zwarte gemeenschap het compleet anders zijn. Hier kom je maar op één manier achter, en dat is door met elkaar in gesprek te gaan.

En als je dan toch zo superieur wil zijn als witte Nederlander, wees dan ook die meerdere door de mindere te zijn en begin dat gesprek.